Nuashonraithe is déanaí ar 28 Feabhra 2022 le Roger Kaufman
meafar - An Prionsa agus an magician
Uair amháin bhí prionsa óg ann a chreid i ngach rud ach trí rud.
Níor chreid sé i banphrionsaí, níor chreid sé in oileáin, agus níor chreid sé i nDia.
Dubhairt a athair an rí leis nach raibh na rudaí seo ann. Agus ó tharla nach raibh banphrionsaí ná oileáin agus comhartha Dé i ríocht a athar, chreid an prionsa a athair.
Ach lá amháin rith an prionsa amach ó phálás a athar. Tháinig sé go dtí an tír in aice láimhe.
Is mór an t-iongnadh a bhí air ansin, chonaic sé oileáin ó gach cladach, agus ar na hoileáin seo créatúir aisteach agus mearbhall nach raibh sé de mheon aige a n-ainm.
Le linn dó a bheith ag lorg bád, bhuail fear i eireabaill air ar an gcladach.
“An fíor-oileáin iad seo?” a d’fhiafraigh an prionsa óg.
"Ar ndóigh is fíor-oileáin iad seo," a dúirt an fear agus é ina eireabaill.
"Agus na créatúir aisteach agus mearbhall?"
"Is banphrionsaí fíor iad seo."
“Caithfidh Dia a bheith ann ansin freisin!” a dúirt an prionsa.
"Is mise Dia," d'fhreagair an fear ina eireabaill, ag bogha.
Der jug Phill an Prionsa abhaile chomh luath agus ab fhéidir leis.
"Chonaic mé oileáin, chonaic mé banphrionsaí, chonaic mé Dia," a dúirt an prionsa reproachfully.
Bhí an rí gan suaitheadh:
"Níl aon fíor-oileáin, ná banphrionsaí fíor, ná dia fíor."
"Chonaic mé í cé."
"Inis dom conas a bhí cóirithe Dia."
"Bhí Dia gléasta le haghaidh an ócáid, i eireabaill."
"Ar chasadh muinchillí a chóta ar ais?"
Chuimhnigh an prionsa go raibh sé amhlaidh. Rinne an rí aoibh.
“Seo é éide a magicians. Tá tú meallta."
D'fhill an prionsa ansin go dtí an tír in aice láimhe agus chuaigh sé go dtí an cósta céanna, áit ar bhuail an fear i eireabaill air arís.
"D'inis m'athair an rí dom cé tú féin," a dúirt an prionsa óg go feargach.
“Thug tú amadán orm an uair dheireanach, ach ní an uair seo. Tá a fhios agam anois nach fíoroileáin iad seo agus nach banphrionsaí fíor iad mar gur draíocht tú.”
Rinne an fear ar an gcladach aoibh.
“Ní hea, tá tú meallta, mo Junge.
I ríocht d’athar tá go leor oileán agus go leor banphrionsaí.
Ach tá draíocht ag d’athair ionat, mar sin ní fheiceann tú í.”
Filleann an Prionsa abhaile go smaointeach. Nuair a chonaic sé a athair, d'fhéach sé isteach ina Eye.
"A Athair, an fíor nach fíor-rí thú, ach draíodóir?"
"Sea, a mhic, níl mé ach magician. "Ansin bhí an fear ar an gcladach Dia?"
"Ba é an fear ar an gcladach draoi eile."
“Ach caithfidh mé an fíorcheann a fháil Fírinne fios an fhírinne thar draíocht."
"Níl aon fhírinne thar draíocht," ars an rí.
Líonadh an prionsa le brón.
Dúirt sé, "Tá mé chun mé féin a mharú."
Do ghairm an rí bás. De na Tod sheas sé sa doras agus waved chun an Prionsa. An Prionsa shuddered.
Chuimhnigh sé ar na hoileáin iontacha ach unreal agus na banphrionsaí unreal ach glórmhar.
"Go han-mhaith," a dúirt sé. "Is féidir liom é a ghlacadh."
"Feiceann tú, a mhic," ars an rí, "go bhfuil tú ar tí bheith i do dhraíodóir thú féin."
– John Fowles – An Prionsa agus an Draoi
