Nuashonraithe is déanaí ar 9 Deireadh Fómhair 2021 le Roger Kaufman
An bhrí na beatha - parabal na Síne - eagna na Síne
Uair amháin bhí crann beag sean, feoite a bhí ina sheasamh i bhforaois sna hardtailte. Bhí sé ag cur sneachta agus reo fuar.
Lá amháin d’eitil éan chuige ó chian. Bhí an t-éan tuirseach agus ocras agus é ag dreapadh ar ghualainn an Sean Shocraigh Baumes síos chun sosa ansin.
“A chara, ar tháinig tú i bhfad?” a d’fhiafraigh an seanchrann don éan.
"Tá, tá mé tagtha ó bhealach fada, tá mé ag dul tríd, agus ba mhaith liom a gcuid eile beagán," d'fhreagair an t-éan.
"An bhfuil sé go deas nuair a thagann tú as?" ba mhian leis an tseanchrann a fháil amach.
“Tá, tá sé go hálainn ansin. Tá bláthanna, féara, sruthanna agus lochanna ann. Tá go leor cairde ann freisin - iasc, coiníní, iora agus mairimid go mór glücklich coitiantacht. Tá sé an-te ansin freisin, níl sé chomh fuar anseo."
“Ó feicim go bhfuil tú an-sásta! Níl sé te anseo – is minic a bhíonn an aimsir an-fhuar. Níor fhág mé an áit seo riamh, agus níl aon chairde agam, mo cheannsa Leben is cúl-choillte é,” osna an seanchrainn.
“Ó, a dhuine trua! Cé chomh uaigneach is gá duit a bheith Leben agus cén teas beag atá ar eolas agat atá i bhfad ró-bheag, ” sigh an birdie go mothúchánach.
Díreach ansin bhí roinnt daoine ag siúl tríd an bhforaois, fuar agus tuirseach.
"Dá mbeadh againn ach tine beag, d'fhéadfaimis rud éigin a fhriochadh agus a bheith compordach," a dúirt duine acu.
Go tobann fuair siad amach an sean, feoite crann.
Ar bís, chuaigh siad go dtí an crann d'aois.
Nuair a chonaic an t-éan beag na haiseanna ina lámha, d'eitil sé go tapa chuig crann eile.
D’ardaigh cuid acu a dtuanna agus leag siad an crann.
Ansin ghearr siad suas ina connadh é.
Go gairid ina dhiaidh sin, in ainneoin oighir agus sneachta thosaigh tine ar lasadh. Shuigh daoine timpeall na tine agus bhain siad taitneamh as an teas. Anois nach raibh siad fuar a thuilleadh, rinne siad go léir aoibh gháire sásta.
“Cad trua athrú crann!” a ghlaoigh an t-éan os ard. "Sula raibh tú chomh uaigneach, i do chónaí i d'aonar sa saol oighreata"!
I measc na lasracha rinne an seanchrann aoibh:
“A chara, ná trua liom. Is cuma cé chomh uaigneach is a bhí mé san am a chuaigh thart, tá créatúir áirithe sa saol seo te mar gheall orm ar a laghad."
Seanfhocal Sínis - eagna agus aphorisms físeán
foinse: Roger Kaufman
Parabal na Síne: Ádh mór nó Droch-Ádh?
Uair amháin bhí seanfhear ciallmhar ann tSín, a raibh capall agus mac acu.
Lá amháin chuaigh an capall ar seachrán agus cailleadh é.
Nuair a chuala na comharsana faoi seo, chuaigh siad go dtí an seanfhear ciallmhar agus dúirt sé leis go raibh brón orthu a chloisteáil i dtaobh an droch-ádh a bhí air.
“Cén chaoi a bhfuil a fhios agat gur droch-ádh é?” a fhiafraíonn sé.
Go luath ina dhiaidh sin, d'fhill an capall, ag tabhairt leis go leor capall fiáin.
Nuair a fuair na comharsana amach faoi seo, chuaigh siad arís chuig an seanfhear ciallmhar agus an uair seo rinne siad comhghairdeas leis as an ádh a bhí air.
“Cén chaoi a bhfuil a fhios agat gur ádh mór é?” a fhiafraíonn sé.
Anois agus an oiread sin capaill ag an mac, thóg sé ar marcaíocht capaill agus tharla gur thit sé de chapall agus gur bhris sé a chos.
Arís chuaigh na comharsana go dtí an sean fear ciallmhar agus an uair seo léirigh brón a droch-ádh.
“Cén chaoi a bhfuil a fhios agat gur droch-ádh é?” a d’fhiafraigh sé.
Is gearr go dtáinig an cogadh amach agus níor ghá do mhac an tseanfhir dul chun cogaidh mar gheall ar an ghortú. Parabal Sínise: go leor ádh nó mí-ádh?
Parabal Síneach - léamh - le Hermann Hesse
foinse: paiblíocht1
