bırakmak için parabol denklemi | İç huzur

Son güncelleme 5 Şubat 2024 tarafından Roger Kaufman

Gizli Hazine: İç Huzur Arayışında

Bırakmak İçin Parabol Denklemi | İç huzur - Zamanın hiç durmadığı ve hayatın dalgalarının sürekli bize meydan okuduğu günlük yaşamın kasırgalarında, birçok kişinin aradığı ama çok az kişinin gerçekten bulduğu bir hazine vardır: iç huzur. Gürültü çölündeki sessiz vaha, fırtınalı denizlerdeki demirleme yeri, şüphe kaosunda uyum içindeki kesinliğin sessiz fısıltısıdır.

İç huzur sadece bir sakinlik durumu değil, aynı zamanda bir seçimdir, varoluşun melodileriyle uyum içinde titreşmemizi sağlayan bir yaşama sanatıdır. Kaosu içinde kaybolmadan kabullenme sanatı, iki kalp atışı arasındaki sessizlikte sonsuzluğu keşfetme yeteneğidir.

Peki bu efsanevi duruma nasıl ulaşacaksınız? Ana teslimiyetle, şimdinin değişmez ve cesur kucaklaşmasını kabullenmekle döşenen bir yoldur. İç huzur, dünyanın huzursuzluğuna karşı sessiz bir devrim, gürültüye karşı yumuşak bir isyandır. O MutDışarıdaki fırtınalara “hayır”, içeride fısıldayan rüzgâra “evet” demek.

Her nefes bir isyan eylemi, huzurun kalbine bir adım daha yaklaşma olabilir. Kapat şunu Göz, kendi nefesinizin ritmini dinleyin ve belki, sadece belki, orada zamanın başlangıcından beri içinizde çalan büyük senfoninin, iç huzurun senfonisinin ilk notalarını bulacaksınız.

Tırnaklar parabol denklemi | Ya her zaman haklı olmak istersen?

Dünyanın bir yerinde birisi sizin hoşlanmadığınız bir şeyi yapıyor. İlk dürtünüz ona yanıldığını söylemek olabilir.

Ama ya her zaman haklı olmak istiyorsan?

Her birimiz haklı olma hissini biliriz.

Hepimiz fikrimizin doğru olmasını ve diğer herkesin bizimle aynı fikirde olmasını isteriz. Ama ya her zaman haklı değilsek?

Her zaman haklı olmak istiyorsan, dünyayı kusurlu bulacak ve onu iyileştirmeye çalışacaksın. O zaman iç huzuru bulmayı beklemeyin. - Bilinmeyen

Sen misin iç huzur bulmak ister, içinizde yanlış inançlar ve beklentiler ararsınız. Dünyayı değil, onları değiştirmeye çalışın - ve her zaman yanılmaya hazır olun. - Bilinmeyen

Bırakılacak kısa bir parabol denklemi | yaşa ya da yaşa

Sahip olma ve sahip olma ihtiyacı, bize sunulan zenginliği görmemizi engelleyebilir.

İşte harika bir tane parabol denklemi iç huzuru sağlamak için bırakmak:

su kovası | parabol denklemi

Bir zamanlar bir adam yaşarmış Hayat uzun süre yanında tahta bir kova sürükledi.

Bu kova suyla doluydu - ona tatlı su derdi.

Suyu kavrulduğunda içmek için bu kaptan çok dikkatli bir şekilde su çekerdi ve kuruduğunda yüzüne çarpmak için kesinlikle ellerini doğrudan suya sokardı.

Periyodik olarak tankındaki suyu başkalarına göstermek için kullandı ve ayrıca tamamen kurumuş bazı bitkileri ve meyve ağaçlarını da suladı.

Gizemli bir şekilde, su hiç bitmedi.

Her zaman yeterince varmış gibi görünüyordu.

Buna rağmen su kovası ağırdı ve sapı ellerini kesecekti.

Tahta kovanın kıymık kenarları ona sürtünerek bacaklarını da dilimledi.

Ek olarak, bir kova su onu yakındaki dağların tepelerine çıkmaktan ve yepyeni patikalarda yürümekten alıkoyuyordu - gerçi tatlı suyu olduğu için buna gerek olmadığını düşünüyordu.

rahatlama

Bir gün görkemli bir yüksek uçurumla karşılaştı.

Jantı inceledi ve uzun yolculuğunun kendisine gerçekten dokunduğunu gördü. Meer getirmişti.

İlk defa denizi gördü ve şok oldu!

Ne derinliğini ne de tüm dünyayı kaplayan genişliğini kavrayabildi.

Ve sonra anladı.

Kovasındaki su, tüm suyun sadece küçük bir parçasıydı.

Sadece sonsuz derecede daha kolay elde edilebilen ve aynı zamanda görünür olanın bir tadıydı.

Hiç düşünmeden su kovasından küçük bir miktar suyu döktü. hakkında yüksek uçurumun kenarı.

Rüzgâr onu doğrudan bir pus haline getirirken ve canlı denizin bir parçası olmak için yavaşça aşağı indirirken tadını çıkardı.

Bu dürtüyü açıklayamıyordu.

Muhtemelen kaynağına biraz tatlı su getirmesi uygun görünüyordu.

Bu hareket onu adeta ikiye böldü ve içini bir huşu ve heybet duygusuyla doldurdu.

Gerçekten kutsal hissettiriyordu.

Sadece kendi belirlediği kovadaki suyun değil, tüm suyun kutsallığını tanıma şekli gibiydi.

Kova boşalana kadar eylemi defalarca tekrarladı.

İlk defa vücudunda gerçekten hareketlilik hissetti.

Kavanozun sapı nasırlı parmaklarından hafifçe sarkıyordu ve omuzları da özgür ve engelsiz hissediyordu.

İlk kez kovasının sadece bir kova olduğunu gördü - basit bir kap.

Kovanın kendisi özel bir şey değildi. Kovanın yapıldığı şey gerçekten eşsizdi.

Ama bir an için de bir hüzün vardı... çünkü kovası artık boştu.

Kendini tam olarak nasıl tazeleyecekti?

Susuzluğunu nasıl giderecekti?

Bu endişeleri düşünürken yakınlarda dağın yamacına çıkan yüksek bir patika gözüne ilişti.

Aslında böyle bir kursa gitmeyi hiç düşünmemişti çünkü ağır kova onu bunu yapmaktan alıkoyuyordu.

Şimdi boştu ve o da gerçekten ona bağlı hissetmiyordu.

Yeni bulduğunu kullandı Freiheit ve kovasını bırakıp nereye gittiğini görmek için yolu takip etmeye karar verdi.

Daha önce hiç tamamen özgürce tırmanmadığı dik, engebeli rotayı bilerek tırmanırken kolları hafifçe sallandı.

İnsan, neden daha önce dinlenmek için kovasını hiç bırakmadığını merak edebilir.

Temel olarak, her zaman kovasını taşımakla meşguldü, birinin onu almasından ya da devirip tatlı suyunu dökmesinden korkuyordu.

Ve bunu kesinlikle kabul etmese de kovasına o kadar bağlıydı ki bir an bile olsa onu bırakmayı başaramadı. Moment.

Bir de şu sorulabilir: Adam neye zincirlenmişti?

Kova - ya da içerdiği su?

Sonunda tepeye ulaştı ve manzarayı özümsemek için yavaş yavaş dairesel bir hareketle döndü.

onun tamamı Hayat uzun süredir, kovasının dökülmesi veya zarar görme riskinin çok az olduğu dengeli, düz yüzeyde sabit duruyordu.

Bu, dağ zirvesi deneyimini daha da inanılmaz hale getirdi!

Yine de yutkunduğunda ve boğazının kuruduğunu ve ağzının tamamen kuruduğunu fark ettiğinde hafif bir panik başladı.

"Kovam!" dedi yumuşak, hüzünlü ve gıcırtılı bir sesle.

oryantasyon bozukluğu ve karışıklık

O anda gökyüzü karardı, rüzgar hızlandı ve yağmur yağmaya başladı.

Hemen kendini korumak için bir yer aradı - bunu önlemek için daha önce her zaman yaptığı gibi. Yağmur yaşayan sularını sulandırdı - ya da öyle, diye düşündü.

Budalalığının farkına vararak yüzünü kaldırdı ve yağmurun dudaklarına düşmesine izin verdi.

Ellerini birbirine kenetledi ve yağmurun onu yıkamasına izin verdi.

Dolu avuçlarından içti ve sonra suyu yüzüne çarptı.

Tıpkı kabındaki suyun yaptığı gibi yüzündeki tozu ve teri temizledi.

Susuzluğunu kabından çıkan su gibi giderdi. Ve yine de onu soğuttu ve tazeledi.

O şükran doluydu.

Bu hızlı ve kısa süreli yağmurlar arasındaydı, hem de Güneş ve sıcaklık neredeyse bulutların geldiği kadar hızlı geri döndü.

Kovasını toplamak ve ne yapacağını bulmak için patikadan geri gitti.

Dağdan inen yüksek tırmanış, onu neredeyse tırmanış kadar kavurmuştu, ama kovasını doldurmanın hiçbir yolu yoktu.

Buna rağmen, derin bir uçurumda yakındaki okyanusa dökülen bir nehir vardı.

Daha önce görmediğine inanamıyordu! Su kabını her zaman yanında taşıdığı göz önüne alındığında, başka bir yerde su bulma zahmetine asla gerek olmadığını düşündü.

Nehir cazibeyle parıldadı ve tatlı suyu onu içine çekti, ama kesinlikle oraya elinde bir kova ile gitmek neredeyse zor olurdu.

Uçurum çok dikti ve ayrıca yoğun bir şekilde yeşilliklerle kaplıydı.

Kovayla nehre inme yeteneği olsa bile kesinlikle olmazdı. şans tekrar bir dolu ile kalkmak için verin.

Dayanmak zorunda olduğu suya erişmek için bir kez daha kovayı terk etmesi gerekecekti.

Çok geçmeden, susuzluğunu giderdiği ve akan sularında yıkandığı nehrin kenarına ulaştı.

Çevresine bu vadinin tüm zamanların en alçak noktasından baktı. Harika bir şekilde zengin ve doluydu Hayat.

Aslında dünyayı hiç bu açıdan görmemişti.

Bu, kovasına bu kadar sıkı bağlanmasına izin veren güvenli parkuru asla terk etmeyerek başka neleri kaçırdığını merak etmesine neden oldu.

adaptasyon ve ayrıca takdir

Daha sonra bir sürpriz daha yaşadı. Kabında tuttuğu suyun etrafındaki sudan hiçbir farkı olmadığını fark etti.

Hepsi yaşayan suydu ve her yerdeydi!

Kıymetli kovasından denize döktüğü su eşsiz olsa bile, bulutlara yükselir ve ona, gezegene ve içtiği nehre geri damlardı.

Kovanın kendisinin ve koruyuculuğunun, onu başka herhangi bir şekilde tatlı suyu gözlemlemesini ve ona erişmesini engelleyen şey olduğunu fark etti.

Artık kovasını gerçekten geride bıraktığına göre, her yerde su görmeye başladı!

Yaptığı her gezinin ucunda su buldu.

Yüksek bir uçurumun üzerinden su çarpıyordu. Nehir dansına katılmak için küçük su akıntıları kaba nehir yataklarının üzerine damladı.

Üstümüzde daha fazla kara bulut toplanıyor, gökten su damlatmaya hazırlanıyorlardı.

Nehrin içinde diz boyu dururken, yakalamak ve hatta güvenceye almak için çok uğraştığı suyun oldukça vahşi, durdurulamaz ve aynı zamanda her şeyde - ve asla cesaret edemediği yerlerde - mevcut olduğunu fark etti!

Duyarlı avuçlarından uzun bir yudum daha su aldı ve bunu da takdir etti.

Bugün kovasını artık yanına almıyor; ama gittiği her yerde suyun bol olduğunu bilir.

parabol denklemi | özellikleri

Hangi Özellikler bir parabole sahiptir? benzetmeden farkı nedir? Teknik terimler, yazarlar ve örnekler.

Kaynak: resimlerde almanca

SSS: Parabol Denklemi