Fir d'lescht aktualiséiert den 6. Mäerz 2022 vum Roger Kaufmann
Den Af als Riichter - eng genial Fabel Asien
Fréier, wéi nach bal all Déieren fräi ronderëm gelaf sinn an nëmmen e puer vun hinnen mat Leit gelieft hunn, hunn en Hond an eng Kaz an engem Geléiertenhaus gelieft.
Enges Daags krut de Geléiert e frësch gebakene Kuch als Kaddo. Well hien e puer Stonnen d'Haus huet misse verloossen, huet hien et fir Sécherheet op e Briet geluecht, deen un der Mauer hänkt.
der cat hat de Geléierte suergfälteg nogekuckt, a soubal hien aus der Dier war, sprang si op de Wickelstull, dee bei der Fënster stoung, vun do op den Dësch, a vun do huet si de Wäitsprang op d'Brett getraut.
Den Nol deen d'Brett mat engem hält Bambus Braid nëmme schlecht ugeschloss, konnt net mat dëser Ugrëff eens. D'Brett mam Kuch an d'Kaz ass mat engem Geräisch op de Buedem gefall.
der Hond hat sech schloofend an der Sonn ausgedehnt a gewaart, datt säi Meeschter zréckkoum. Hie sprang an Angscht vun der plötzlecher Kaméidi an ass an de Raum gerannt.
Wéi hien de parfüméierte Kuch an de Kupplunge vun der Kaz gesinn huet, ass hien op hir gesprongen a wollt se vun hatt ewechrappen. Déi cat huet sech mat engem Geiss verteidegt an hirem Hauskolleg e staarke Schlag op d'Nues ginn. Den Hond huet gejaut.
En Af huet iwwer d'Gaartmauer Gymnastik gemaach an huet virwëtzeg duerch d'Fënster era gekuckt. "Firwat streiden dir zwee bei sou schéinem Wieder?" Hien huet ameséiert gefrot.
Den Hond huet rosen gerappt: "Déi gutt-fir-näischt Déifkaz huet eisem Meeschter säi Kuch geklaut!" - "Këmmer dech em deng Saachen?" d'Kaz huet rosen gejaut.
"Während Dir faul an der Sonn geschütt hutt, hunn ech wierklech gekämpft. Ech hunn de Kuch schwéier verdéngt!"
„Ongerecht, egoistesch Béischt,“ huet den Hond gekrasch, „denkt Dir, Dir kënnt de Kuch eleng iessen? Et gehéiert eisem Här, also hunn ech och Recht drop."
"Haus op streiden!" sot den Af. "Ass de Kuch net grouss genuch fir Iech zwee? Ech gesinn eng Skala do um Dësch sëtzt. Ech deelen Iech d'Bruten an zwee gläiche Stécker."
D'Kaz an den Hond ware sech eens. Si hunn opgereegt nogekuckt wéi den Af duerch de Kuch gebrach ass an eng Halschent op enger Skala an déi zweet Halschent op déi aner gesat huet.
Eng vun de Schuppen ass erofgefall. "D'Stéck ass wuel e bëssen ze schwéier", sot den Af mat engem seriöse Ausdrock, huet e puer Kréichelen ofgebrach an se mat Genoss a säi Mond geluecht.
Den Hond an d'Kaz hunn erwaardend nogekuckt wéi d'Schuel lues erëm eropgeet. ""Elo et ass gutt!" huet den Hond geruff. "Nee!" Den Af sot streng. "D'Stéck Kuch ass nach e bëssen ze schwéier. Ech sollt net virgeworf ginn en ongerechte Riichter ze sinn.
Mat dëse Wierder huet hien agebrach klengen Hien huet e Stéck vum Kuch ofgeholl an et an de Mond gelooss. Mä hien hat ze vill geholl, well elo huet déi aner Skala ënnergaangen.
Den Af huet e puer onverständlech Wierder gemumpelt an huet ugefaang dat zweet Stéck, Knuewel fir Knuewel, ofzebriechen an et gemittlech an de Mond ze drécken, bis déi zwee Schuppen lues a lues nees méi no koumen. Am leschte Moment huet hien erëm ze vill vum gréissere Stéck Kuch geholl, sou datt et elo méi kleng ginn ass wéi deen aneren an d'Skalen opgestan sinn. Hien huet seng Aarbecht gemaach Start erëm.
Dëse Prozess gouf widderholl bis eng Skala Pan komplett eidel war an déi aner nëmmen e klengt Stéck iwwreg hat.
Dunn huet hien sech rosen an den Hond an d'Kaz gekrasch: "Sträiss du iwwer sou eng lächerlech kleng Saach a probéiert mech als Arbitter ze benotzen?
„Dir sollt Iech schummen! Fir datt et endlech Fridde ka ginn, iessen ech selwer d'Stéck Kuch."
Hien huet dee leschte Biss a säi Mond geluecht a sech aus der Fënster erausgezunn. Den Hond an d'Kaz hunn him iwwerrascht nogekuckt. "Elo ass dat wat Dir kritt!" huet d'Kaz gehäit. "Firwat waars du sou knaschteg?", huet den Hond gebrach an ass zréck op seng sonneg Plaz getratt. "Dir kënnt net méi op jidderengem vertrauen", huet hien gegrommelt an ass erëm ageschlof.
Source: eng Fabel aus Asien
