| Interiorem pacem

Last updated on February 5, 2024 by Rogerus Kaufman

Thesaurus absconditus: In interiori pace Quaerere

Parabola Equationis ad dimittendum | Pax interior - In turbinibus vitae cotidianae, ubi horologium numquam cessat et fluctus vitae constanter provocant, iacet thesaurus quem multi quaerunt, sed pauci vere: pax interior. Oasis quieta est in deserto strepitus, statio in mari procelloso, susurrus quies certitudinis, harmonia in chao dubitationis.

Pax interna non est tantum tranquillitatis status, sed electio, ars vivendi quae concentum cum melodiis exsistentiae pulsare sinit. Ars est accipiendi chaos sine ammissione in eo, facultas detegendi aeternitatem in silentio inter binas ordibulas.

Sed quomodo hunc fabulosum statum assequi potes? Via est strata deditionis ad momentum, incommutabili ac magno animo amplexu nunc acceptio. Interna pax est quieta seditio contra inquietudinem mundi, mitis rebellio contra tumultum. Ipse est Mutdicere "nulla" ad procellas foris et "ita" ventos intus susurrare.

Omnis spiritus actus rebellionis esse potest, gradus propius ad cor pacis. Close that oculiaudi modulum respirationis tuae, et fortasse, sicut fortasse, invenies ibi notas primae magni symphoniae quae intra te a principio temporis ludit - symphonia pacis interioris.

Quotes aequatio parabole | Quid si semper vis esse rectum?

Alicubi in mundo aliquis facit quod tibi non placet. Primum impetus tuus esse potest indicare eum vel eam esse falsam.

Sed quid si semper vis esse rectum?

Quisque nostrum affectum esse cognoscit.

Omnes nostram sententiam rectam esse volumus, et ceteri omnes nobiscum consentire. Sed quid si non semper recti sumus?

Si semper vis esse rectum, mundum imperfectum invenies et illum emendare tempta. Tunc non expecto pacem interiorem invenire. - Ignotum

si interiorem pacem vis invenire, quaere falsas opiniones et exspectationes in te. Conare eas commutare, non mundum — et semper paratos esse ad peccandum. - Ignotum

Aequatio Parabolae brevis ut dimittas ex | Vivamus vel erat

Necessitas possidere et habere potest, ne nos videat opes quae nobis suppetunt.

Hic est magnus Parabole aequatio ire ad pacem interiorem consequi;

Situla aquae | Parabole aequatio

Non semel vixit homo, qui Leben diu secum trahebat ligneum situlam.

Haec situla aqua repleta est - aquam eius dulcem appellavit.

Aquam ex hoc vase dehydrato ad potandum diligentissime hauriret, et certe manus recta in aquam hauriret ut faciem lassatam spargeret.

Periodice usus est aqua e piscina sua ut aliis ostenderet ac etiam nonnullas plantas et arbores fructiferas omnino siccissimas irrigaret.

Mystice, aqua numquam fluebat.

Satis semper videbatur.

Etiam a situla aquae gravata erat et manubrium in manus eius incidebat.

Fissile laterum situlae ligneae in eum rasae, crura quoque eius adaperta.

Praeterea situla aquae eum prohiberet quominus ad summos proximorum montium cacumina accederet, eumque notare novas calles calcare prohibuit — quamquam sentiebat id necessarium non esse quod aquam dulcem haberet.

Relevium

Quodam die venit per magnam rupem magnificam.

rimatus rimatus est, et reperit quod quidem eum longinquum iter tetigisset meer attulerat.

Hoc tum primum mare viderat et attonita!

Nec profunditatem nec latitudinem attingendi per totam terram poterat investigare.

Et tunc intellexit.

Aqua in situla erat minima pars omnis aquae.

Sapi- tus erat ea quae infinite promptiora erant et etiam visibilia.

sine cogitatione, parvam partem aquae ex situla aquae fudit uber aciem rupis altae.

Ea potitus est, ut ventus in obducto recto deflexit, leniterque eam ad partem pulsum maris perduxit.

Hunc impetum declarare non potuit.

Probabile modo visum est ut aquam dulcem ad suum fontem reduceret.

Quae res eum paene in partes divisit horrore et majestate complevit.

Hoc vere sacro sensit.

Sensit similem eius viam agnoscendi omnem aquae sanctitatem - non solum aquam in situla designata.

Actum iterum atque iterum repetivit donec situla vacua erat.

Primum vere sensit mobilitatem in corpore suo.

Urna manubrio leviter e digitis callosis pendebat, ac liber et expeditus etiam umeri sentiebatur.

Primum vidit in situla eius situlae simplex vas.

Nullam sit amet ipsum erat. Quod situla facta erat, vere singulare erat.

Sed momentaneum fuit etiam tristitia, quia iam vacua erat eius situla.

Quam exacte reficit se?

Quomodo sitim exstinguit?

Haec dum curas cogitans, altae semitae proximae prospicitur, montem ducens.

Numquam rem talem curriculum cogitaverat quod grave situlam impediebat.

Nunc inanis erat, et vere ei adhaerens vel non sentiebat.

Utebatur suo novo ac reperto libertatem statuitque situlam suam deponere et sequi viam ut videre quo duceretur.

bracchia leviter torsit in praeceps de industria, aspera uia nunquam antea solutus.

Mirari quis posset cur ante situlam suam numquam conquiesceret.

Basically, semper erat occupatus situlam suam portans, timens ne quis illud sibi tolleret vel pulsaret ac recentem aquam effunderet.

Quod etsi certe non admitteret, in eius situla ita fuit ut se numquam ad momentum dimittere posset. Momentum.

Posset etiam quaerere: Quid est homo alligatus?

Situla — an aqua continebat?

Tandem ad cacumen pervenit, ubi sensim motu circulari se convertit ut visum trahant.

totum suum Leben diu stabilis ad stabulum, planiciem, ubi parum erat effundendi aut deminuti situlae periculum, retinuerat.

Hoc cacumine experientiam fecit incredibiliorem!

ceterum pauor pauor devorato gutture arente os ex toto sicco perculsus est.

"Mea situla" dixit molli et tristi et hiulca voce.

perturbatione ac confusione

Eo momento caelum obscurior factus est, et ventus sustulit et pluere coepit.

Is statim locum se defendendi, quod semper antea fecerat, praesidio exspectavit pluviam aquas vivas diluvit - aut ita putavit.

Sentiens stultitiam suam, magis vultum avertit, et pluvia in labiis eius.

Compinxit se manibus, et lavabit super eum imber.

Impletisque manibus bibit ille aquam, Pronusque in faciem spargit.

Sic pulverem et sudorem a facie purgavit eodem modo aqua e vase suo.

Sitim exstinguitur sicut aqua e vase suo. et refrixit et refecit illum.

grati animi plenus erat.

Erat in illis rapidis et brevibus imbribus solis tum fere rediit calor quam celerrime nubila.

Ivit iter ad colligendam situlam ac figuram quid faciendum sit.

Altus conscendens montem reliquit eum fere ut ascensu arentem, sed nullo modo implendi situlam habebat.

Quamvis hoc flumen in profunda voragine in proximum oceanum exinanitum erat.

Non poterat credere se ante non maculosum! Cum semper aquam suam secum portaret, figuravit se nusquam alibi aquam inveniendo molestare.

Amnis amoenitate emarcuit et aquae dulcis eum traxit, sed sane prope difficilis situlam ad manum perveniri.

abyssus erat praerupta et densissime frondibus obsita.

Etiam si facultatem haberet descendendi ad flumen cum situla, certe non esset Fors da ut cum saturitate resurgat.

Ille situlam deserere iterum ad aquam quam perpeti poterat accedere.

Mox ad ripam fluminis pervenit, sitimque exstinguit ac rapidis etiam aquis perfudit.

circumstantes suos ab omni tempore humili huius vallis aspexit. Erat mirifice dives et plenus Leben.

Hoc prospectu mundum nunquam viderat.

Hoc eum reliquit admirans quid aliud deesse posset quod nunquam ab eo gradu discederet, quod tutum iter permisit ut eius situla tam arcte ligaretur.

accommodatio et appreciation

Mirantibus deinde additis. Intellexit non aliter esse quam aqua circum se aquam in suo vase conservatam esse.

Aqua erat tota viva, et ubique erat!

Etiamsi aqua in mare infudit e situla pretiosa eius unica erat, ascendens in nubes ac etiam relabens in eum, planeta, et etiam in flumen ex quo bibit.

Intellexit ipsam situlam eiusque tutelam prorsus esse quae prohiberet aquam dulcem aliterque observare et accedere.

Nunc quod ipse situlam suam reliquit, aquam undique videre coepit!

In labris cuiusque peregrinationis aquam invenit.

Aqua erat super alta rupe tundens. Parvae rivi aquae per aspera rivos stillarunt, ut saltarent in flumine interesse.

Caliginiores nubes super nos colligebant aquas de caelo stillare parabant.

Stans in flumine genibus aquam, quam tam durus ad capiendum atque usque ad obtinendum temptaverat, intellexit, ferinam esse, in rebus omnibus inconstans, et in locis numquam ausam esse.

Aliam longam aquam e palmis responsivis sumsit et id quoque aestimavit.

hodie non amplius secum situlam sumit; sed scit aquam esse habundantem quocumque ierit.

Parabolae aequatio | features

quod Features habet parabolam? Quomodo differt a parabola? Technica vocabula, auctores et exempla.

Source: German in imaginibus

FAQ: Parabola Equationis