Last updated on March 6, 2022 by Rogerus Kaufman
Simia ut iudex - luculenta fabula Asia
Olim, cum fere omnia animalia adhuc libere discurrebant et pauca tantum cum hominibus habitabant, canis et feles in domo scolaris habitabant.
Quodam die grammaticus accepit placentam recenter pro munere. Paucis horis cum domum exeundi haberet, tabulam in muro tuta constituit.
Die feles grammaticum diligenter observaverat, ac statim ut fores exiit, in sellam vimineam, quae per fenestram stabat, insiluit, inde in mensam, et inde ausa est longum in tabulam salire.
Clavus, qui tabulam tenet cum a Bamboo plectere nisi male connexus, hoc impetum tolerare non potuit. Cum placenta tabula et felis cum murmure ad solum cecidit.
Der canem in sole porrexerat somnos, dominumque reverti opperiebatur. Subito strepitu pavore insiluit et in cubiculum irruit.
Cum videret placentam fragrantem in felem, ad illam se prosiliit, et illam ab illa auferre voluit. The feles sibilo se defendit et domui suae graviter nasum ictum dedit. canis increpuit.
Simia gymnastica super murum hortum faciebat et curiose per fenestram intuebatur. "Quare duo disputas in tam pulchra tempestate?" Rogat, risit.
canis irata latravit, "Ista fele nequiquam furata libi domini nostri surripuit!" - "Age tuum negotium?" in cattus irata.
“Dum in sole otiose dormis, vere laborans eram. Libum durum merui!"
"Impudens, ambitiosa bestia," ingemuit canis, "putas te solum placentam edere posse? Domini nostri est, sic etiam mihi ius est.
"Desine argumentari!" dixit simia. "Nonne placenta satis magna est utrique vestrum? Video scalam sedentem in mensa ibi. Spolia in duas partes aequaliter dividam.
Constat felis et canis. Videruntque commoti ut simia per crustulam perrupisset, et dimidiam partem unam in scalis posuit, et alteram partem in altera.
Una libra decidit. "Pars est fortasse aliquantulum gravis," dixit simia vultu gravi, paucis buc intrita et posuit eas in ore suo cum voluptate.
Canis et cattus exspectant ut patera lente resurrexit. ""Nunc bonum est!" canem clamavit. "Minime!" Simia durius dixit. "Plana placentae adhuc paulo gravis est. iniustus iudex esse non debeo.
His verbis fregerit Parvus Tulitque partem unam de placenta, et dimisit in os ejus. Sed ille nimium ceperat, quia nunc altera libra mergebatur.
Simia paucis verbis incomprehensibilibus mussitavit et secundam partem, mica per micam abrumpere coepit, et commode in os trudere, donec iterum binae squamulae sensim propius accessissent. Novissimo momento, nimium placentam maiorem iterum cepit, ita ut nunc altera minor facta sit et squama surrexerit. Quod ut opus suum factum Rursus.
Hoc processum iteratum est donec una scala patella prorsus vacua erat et altera particula tantum supererat.
Tum iratus, canem et felem increpans: “Quare ridicula res litigas et me arbiter uteris?
"Pudeat! Ut tandem pax esse possit, ego ipse frustum edam.
Ultimum morsum in os suum posuit et e fenestra torsit. Canis et feles mirantes eum speculabantur. "Iam id est quod accipis!" cat exsibilatur. “Cur tam parcus eras?” fremit canis et durces ad apricum locum. "Nihil amplius fidere potes", mur- muravit et iterum obdormivit.
Source: autem Fabula ex Asia
