Síðast uppfært 20. mars 2022 af Roger Kaufman
sleppa vitna í auðmýkt
Von Lao Tse
Vertu algjörlega auðmjúkur og friður mun vera með þér.
Vertu eitt með öllu sem lifir, sem er til
það sem blómgast og hverfur aftur,
eins og gróskumikinn gróður,
sem hverfur aftur til rótanna.
Samþykkja þessa endurkomu til uppruna
er kallað hugarró.
Að samþykkja þennan hugarró
var dæmdur sem banvænni.
En þetta er ekkert öðruvísi
sem að sætta sig við örlög.
Og að sætta sig við örlög þýðir
Das Lífið að horfa á með opnum augum,
en að hafna örlögum þýðir
þá dauði að mæta með bundið fyrir augun.
Hver sem augu hefur opinn huga, hefur líka opinn huga.
Sá sem hefur opinn huga hefur líka opið hjarta.
Sá sem hefur opið hjarta er fullur af reisn.
Sá sem er virðulegur er líka guðlegur.
Hver sem er guðlegur er gagnlegur.
Sá sem er gagnlegur tekur engan enda.
Sá sem hefur engan enda er vel varinn.
Þeir sem eru vel varðir búa hér og Nú
Tilvitnun um að sleppa auðmýkt
Wikipedia skilgreinir hógværð:
hógværð (frá „að vera hófsamur“, „að draga sig í hlé“, „að vera sáttur“, „að gefast upp“) er, á tungumáli nútímans, samheiti yfir „sparsemi“, „tilfinnanlegur“, „einfaldleiki“, „aðhald“.
Það getur tengst eðli einstaklings fólk (= hógværð sem karaktereiginleiki) eða bara einkenna ákveðna hegðun (= einfaldur lífsstíll, bindindi frá lúxus).
Í hinu jákvæða mati myndar það hliðstæðu hugtaka eins og „að leita að lotningu“, „hroki“, „ósiðleysi“, „óhófi“ eða „glæsileiki“.
Í hæðnislegum, niðrandi tóni má finna það í orðatiltækjum eins og „hógvært afrek“, „blessaður með hóflega gáfur“, „kominn af auðmjúkum lífskjörum“.
Í sjálfsvirðingu er líka talað um „hóflega hlutinn minn“ (= lítill hlutur), „mín auðmjúka manneskja“ (= mitt auðmjúka sjálf), „mín hógværa framlag“, „hógværa gjöf mína“ (= minjagripur/framlag).
Fullyrðing einstaklings um að hann eða annar sé „hógvær“ getur tjáð sjálfviljugur sjálfsáhald, ósjálfráða (hugsanlega „örlagaríka“) takmörkun á persónuleika eða lífskjörum, eða kaldhæðni eða óheiðarleika.
Wikipedia
