Última actualización o 28 de febreiro de 2022 por Roger Kaufman
metáfora – O Príncipe e o Mago
Érase unha vez un novo príncipe que cría en todo menos en tres cousas.
Non cría nas princesas, non cría nas illas e non cría en Deus.
O seu pai, o rei, díxolle que estas cousas non existían. E como non había princesas nin illas nin sinal de Deus no reino do seu pai, o príncipe creu o seu pai.
Pero un día o príncipe fuxiu do pazo do seu pai. Chegou ao país veciño.
Alí, para o seu asombro, viu illas en todas as costas, e nestas illas estrañas e confusas criaturas que non se atrevía a nomear.
Mentres buscaba un barco, un home cun frac achegouse cara a el na beira.
"Estas son illas reais?", preguntou o mozo príncipe.
"Por suposto que estas son auténticas illas", dixo o home do frac.
"E estas criaturas estrañas e confusas?"
"Son auténticas princesas".
"Entón Deus tamén debe existir!", berrou o príncipe.
"Eu son Deus", respondeu o home do frac e inclinouse.
Der xunta Prince volveu a casa o máis rápido que puido.
"Vi illas, vin princesas, vin a Deus", dixo o príncipe con reproche.
O rei non se movía:
"Non hai illas reais, nin princesas reais, nin Deus real".
"Pero eu a vin".
"Dime como estaba vestido Deus".
"Deus estaba vestido festivamente, con rabos".
"¿As mangas do abrigo estaban voltadas cara atrás?"
O príncipe recordou que era así. O rei sorriu.
"Ese é o uniforme de alguén mago. Estabas enganado".
O príncipe volveu entón ao país veciño e dirixiuse á mesma costa, onde o home do frac volveu atoparse con el.
"Meu pai, o rei, díxome quen es ti", dixo o mozo príncipe indignado.
"Enganáchesme a última vez, pero esta vez non. Agora sei que estas non son illas reais nin princesas reais, porque ti es un mago".
O home da ribeira sorriu.
"Non, enganáronche, meu Junge.
No reino de teu pai hai moitas illas e moitas princesas.
Pero estás encantado polo teu pai, así que non podes velo".
O príncipe volve á casa pensativo. Cando viu ao seu pai, miroulle aos ollos ollos.
"Pai, é certo que non es un verdadeiro rei, senón só un mago?"
"Si, fillo, eu son só un mago." Entón o home da costa era Deus?"
"O home da costa era outro mago".
"Pero teño que ter o real Verdade coñece a verdade máis aló da maxia".
"Non hai verdade máis aló da maxia", dixo o rei.
O príncipe encheuse de tristeza.
El dixo: "Voume matarme".
O rei conxurou a morte. O Raposo quedou na porta e fixo un aceno ao príncipe. O príncipe estremeceuse.
Lembrou as marabillosas pero irreais illas e as irreais pero magníficas princesas.
"Moi ben", dixo. "Podo aceptalo".
"Ves, meu fillo", dixo o rei, "que estás a piques de converterte nun feiticeiro".
- John Fowles - O príncipe e o mago
